Dysplazja stawu biodrowego Leonbergerów

Psy rasy Leonbereger często miewają skłonności do dysplazji stawów biodrowych oraz łokciowych. W Polsce hodowcy nie mają obowiązku prześwietlania tych stawów, jednak wielu właścicieli i hodowców wykonuje takie badanie. Warto więc wybrać szczeniaki od zdrowych rodziców. Psy rasy Leonberger chorują na dysplazję stawu biodrowego dziedzicznie. Pies chorujący na dysplazję ma do tej choroby predyspozycje genetyczną. Dzieje się tak bo pies ma predyspozycje do luźnych połączeń podstawowych elementów stawu biodrowego i tkanek, które otaczają ten staw.

Proces dysplazji ma początek kiedy pies ma około dwóch tygodni, zaczyna być bardziej aktywny, więcej się rusza i bawi. W efekcie okazuje się, że jego luźny staw biodrowy nie wytrzymuje takiego obciążenia. Dochodzi do nie stabilności kości udowej. Powinna ona przylegać do panewki miednicy a zamiast tego zaczyna się od niej odstawać. Dzieje się to momencie kiedy pies ma kilka tygodni czyli około szóstego, ósmego miesiąca. Efektem dysplazji jest brak współpracy między panewką a głową kości udowej, To powoduje, że te części kości nie mogą prawidłowo rosnąć i dojrzewać.

W efekcie panewka jest płytsza i nieregularna a głowa kości udowej nie ma naturalnie okrągłego kształtu. Efektem jest to, że obydwa te elementy nie pasują do siebie. Kość udowa w efekcie coraz bardziej oddala się od panewki a to powoduje dysharmonie ruchów. Za luźne połączanie kości udowej oraz panewki ma wpływ na inne tkanki. W konsekwencji torebka stawowa oraz wiązadła są coraz bardziej rozciągnięte i zwiotczałe. To wszystko może powodować dość poważne skutki dla zwierzęcia zauważalne potem w jego ruchach. W efekcie postępu choroby głowa kości udowej nie obraca się płynnie w środku panewki, ale porusza się po krawędzi na zmianę wskakując i wyskakując z niej. To nazywamy nadwichnięciem stawu biodrowego.

Pojawia się to około szóstego do dwunastego miesiąca życia. Efektem opisywanych zmian są urazy oraz puchnięcia chrząstki stawowej a dalej stan zapalny stawu. Dalszy rozwój choroby zależy od tego czy staw biodrowy jest silnie rozluźniony. Jeżeli jest luźny to chrząstka jest uszkadzana szybciej, może dojść do zwyrodnienia stawu oraz dolegliwości bólowych. Jeżeli zwyrodnienie jest małe, słabe zmiany mogą być zauważalne za kilkanaście miesięcy a czasem dopiero po kilku latach.

Objawy dysplazji stawu biodrowego Leonbergerów

Pierwsze widoczne symptomy można zauważyć u psów powyżej szóstego miesiąca życia może to jednak być wcześniej lub później- po kilku latach. W efekcie dysplazji pies może powoli wstawać i kłaść się. Czasem musi próbować kilka razy zanim wstanie. Leonberger chory na dysplazję może zacząć kuleć na jedną albo obie tylne kończyny. Chód psa z tą chorobą może być sztywny a krótki wykrok. Jeśli biegnie to robi to na zajączka. Leonbergery z dysplazją maja problemy z wychodzeniem po schodach, sztywne kończyny i problem z poruszaniem się po dłuższym odpoczynku np. rano. Możemy również zaobserwować przy tej chorobie, że nasz czworonożny przyjaciel jest raczej niechętny do poruszania a po krótkim wysiłku długo odpoczywa siedząc,

Potwierdzenia dysplazji u psa rasy Leonberger jak i innych możemy mieć bo badaniu klinicznym i zdjęciu RTG. Podczas badania klinicznego ocenia się psa ogólnie oraz jego ruchy i zachowanie. Przeprowadza się również badanie neurologiczne w celu wykluczenia choroby rdzenia kręgowego. Należy również psa dokładnie zbadać pod względem ortopedycznym. Najpierw można to zrobić na psie, który jest przytomny a następnie po podaniu mu środków usypiających. Zdjęcie RTG również wykonujemy na psie, który śpi. Robi się wtedy trzy zdjęcia metodą Pennhip.